www.smutekdepresja.fora.pl

sarenka

Każda kobieta chce być piękna, chce się podobać innym i być akceptowana. By zbliżyć się do lansowanego w mediach ideału, często stosuje różne diety, wykonuje wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, odmawia sobie jedzenia lub po prostu się głodzi. Taka determinacja bywa groźna, bo łatwo można wpaść w szpony niebezpiecznej choroby, jaką jest bulimia.

Co to jest bulimia?

Nazwa ta pochodzi od słowa bulimis, co oznacza „byczy głód”. Określenia tego użył jako pierwszy w II wieku n.e. Galen. Bulimia jest to zaburzenie psychiczne polegające na niekontrolowanym przejadaniu się. Napady głodu mogą występować nawet dziesięć razy dziennie. Chory sięga zazwyczaj po produkty zakazane, czyli te najbardziej kaloryczne. Średnia ilość kalorii wynosi około 4000. Często objadanie oznacza dla chorego samonagradzanie się, zwłaszcza przy braku akceptacji ze strony bliskich. Bulimik ma świadomość tego, że dzieje się coś złego w jego organizmie, ale jednocześnie nie może nad tym zapanować. Wiąże się to z wyrzutami sumienia, niskim poczuciem własnej wartości i strachem przed zdemaskowaniem. Lęk przed otyłością jest tak silny, że chory doprowadza do przeczyszczenia swojego organizmu zażywając odpowiednie leki lub doprowadzając do wymiotów mechanicznie.

Rodzaje bulimii:

typ przeczyszczający związany z prowokowaniem wymiotów i stosowaniem środków przeczyszczających, moczopędnych oraz lewatywy,
typ sportowy związany ze stosowaniem ścisłej diety i wykonywaniem wyczerpujących ćwiczeń fizycznych.

Jak rozpoznać chorobę?

częste gwałtowne objadanie się charakteryzujące się szybkim zjadaniem dużej ilości jedzenia w krótkim czasie i brakiem kontroli,
przeczyszczanie organizmu poprzez wymioty i stosowanie odpowiednich środków oraz diety,
występowanie wyżej wymienionych objawów co najmniej dwa razy w tygodniu przez trzy miesiące.

Osoby najbardziej zagrożone

Do grupy tej należą głównie dziewczęta i młode kobiety, zwłaszcza między 18 a 25 rokiem życia. Zaburzenie to dotyczy 1-2% młodych osób. Są to niepełne dane, gdyż chore najczęściej ukrywają te dolegliwości. Zdarza się jednak, że chorują też mężczyźni.

Przyczyny :

* niskie poczucie własnej wartości,
* brak akceptacji siebie i swojego ciała,
* obsesyjne pragnienie bycia szczupłą,
* stres,
* przemęczenie,
* problemy rodzinne,
* samotność, brak bliskiej osoby, która mogłaby wesprzeć,
* brak zrozumienia w grupie rówieśniczej,
* czynniki genetyczne,
* zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli,
* uszkodzenia ośrodka sytości w mózgu.

Konsekwencje choroby:

* dezorganizacja życia codziennego związana z ukrywaniem choroby, lęk - unikanie wspólnych posiłków, spotkań towarzyskich,
* osłabienie organizmu, odwodnienie, omdlenia, przemęczenie,
* bóle i zawroty głowy,
* bóle mięśni,
* skurcze serca,
* powiększenie węzłów chłonnych,
* próchnica,
* zaparcia,
* duszność,
* sucha skóra,
* napady drgawkowe i kurcze mięśniowe,
* zaburzenia świadomości,
* zaburzenia miesiączkowania,
* niedobór potasu, magnezu i sodu we krwi,
* uzależnienie od środków przeczyszczających,
* zgrubienia skóry palców,
* niedociśnienie tętnicze,
* opuchlizna twarzy i policzków,
* podrażnienie, czasem pęknięcie przełyku,
* rozciągnięcie żołądka,
* wyniszczenie wątroby,
* depresja.

Bulimia jest chorobą, z którą chory nie jest w stanie sam sobie poradzić. Niezbędna jest tu fachowa pomoc dietetyka, psychologa i psychiatry oraz wsparcie ze strony najbliższych. Im szybciej będzie podjęte leczenie, tym większe szanse na wyzdrowienie. Badania wykazują, że 50 % chorych zostaje wyleczonych.

Mazi

w przyczynach, bardzo często występują problemy rodzinne