 Wysłany: Śro 3:49, 06 Sty 2010 Temat postu: |
|
| na to pytanie jest szansa znaleźć odpowiedź z jakimś profesjonalistą | |
| Wysłany: Czw 22:29, 13 Mar 2008 Temat postu: Dlaczego zachorowałam na depresję? |
|
| Ustalenie dlaczego dana osoba zachorowała na depresję nie jest łatwe, a często w ogóle nie jest możliwe. Z pewnością błędne są poglądy sprowadzające przyczyny choroby do jednego tylko czynnika np. stresu, słabości osobowości, specyficznego "depresyjnego" sposobu myślenia, zaburzenia metabolicznego serotoniny i innych. Etiologia depresji jest złożona, a prowadzący do niej proces wieloletni. Ponadto czynniki chorobotwórcze występują u różnych osób z różną siłą i w różnych konstelacjach. U konkretnej osoby mogą występować tylko niektóre z tych czynników a inne nie - lub tylko o niewielkim natężeniu.
Depresja - czynniki ryzyka Do czynników będących podłożem depresji należą: predyspozycja genetyczna, mało poznana, ciągle będąca przedmiotem badań naukowych. Prawdopodobnie nie występuje u wszystkich osób chorych na depresję. trudne wydarzenia życiowe w najwcześniejszym okresie życia (w pierwszych latach życia, w okresie przedszkolnym i szkolnym), zwłaszcza wydarzenia powtarzające się i o znacznej sile. Życie w przewlekłym stresie w okresie dzieciństwa może powodować nie tylko „trudną pamięć” ale i odmienny rozwój układów odpowiadających za tzw. odpowiedź stresową. Odmienność ta ma charakter nadmiernego biologicznego wzbudzenia w sytuacji stresu, co stopniowo toruje drogę do dalszych zakłóceń czynności ośrodków układu nerwowego, hormonalnego i immunologicznego i w ten sposób do przyszłego stanu depresyjnego. typ osobowości, rozwijający się prawdopodobnie równolegle do niesprzyjających doświadczeń życia w dzieciństwie i młodości. Choć nie znaleziono cech osobowości wspólnych dla wszystkich osób chorych na depresję, to może tu odgrywać rolę większa emocjonalna wrażliwość, poczucie bycia gorszym, mniejsza sprawność w sytuacjach społecznych, gotowość do psychicznego napięcia i lęku. Wymienia się też często jako cechy sprzyjające zachorowaniu na depresję: pesymizm, nadmierny krytycyzm wobec siebie i innych, perfekcjonizm, nadmierną zależność od akceptacji innych osób oraz niezdolność do wyrażania złości. aktualny stres (bezpośrednio „przedchorobowy", zwłaszcza przewlekły) biologicznie uwarunkowana wrażliwość na sezonowy deficyt światła słonecznego (tylko u niektórych osób) Indywidualna droga do depresji Przyszła chora na depresję osoba (ale nie każda!) rodzi się z pewnym obciążeniem genetycznym. Obecność niektórych genów usposabia do depresji, choć prawdopodobnie nie jest wystarczająca dla przyszłego zachorowania. We wczesnym okresie życia tej osoby mogą mieć miejsce obciążające zdarzenia życiowe, o znacznej sile, mające charakter psychicznych urazów. Mogą to być na przykład śmierć bliskich, sytuacja opuszczenia lub złego traktowania, nałogi lub przemoc w rodzinie. Tego rodzaju wydarzenia mogą z jednej strony powodować pewne, nawet "niegroźnie" wyglądające zmiany osobowości i zachowań, z drugiej, też mało uchwytne w codziennej obserwacji, trwałe zmiany neurobiologiczne, dotyczące szczególnie układu hormonalnego i nerwowego autonomicznego aktywnych w stresie. Człowiek rośnie jako osoba wrażliwa, a spotykając się nadal z trudnościami życia reaguje na bodźce stresowe silnie, znacznym pobudzeniem układu nerwowego i nadmiernym wydzielaniem substancji pośredniczących w reakcji stresowej (glikokortykoidy, noradrenalina, mediatory układu odpornościowego i wiele innych). W jakimś momencie życia (jeszcze przed dorosłością, albo, częściej już w życiu dojrzałym) owa częsta i nadmierna aktywacja mechanizmów stresu i odporności nabiera wyraźnie patologicznego charakteru. Burzliwy stres, wyzwolony przez aktualne trudne zdarzenia życiowe, zwłaszcza o charakterze przewlekłym, powoduje ujawnienie się wyraźnej, klinicznej depresji. Indywidualna droga do depresji jest oczywiście bardzo różna. Zaburzenia reagowania na stres w okresie przedchorobowym (odmienna „reaktywność stresowa”), nie występują u wszystkich osób z depresją. Ponadto część osób z depresją nie przypomina sobie żadnych istotnych sytuacji traumatycznych z okresu dzieciństwa. Jest też podgrupa chorych, u których bardzo istotna jest specyficzna wrażliwość na światło słoneczne. Wrażliwość na światło albo towarzyszy innym czynnikom prowadzącym do tej choroby, albo zdecydowanie dominuje i wtedy kształtuje odmienny typ depresji nazywanej depresją sezonową. |
|